Entre as numerosas lendas de Mouras que hai en Galicia hai un tipo de historia moi particular, que se repite por todo o país, que é a da “Tenda da Moura”. Unha muller fermosísima aparécese ante un mozo que vai por un camiño expondo unha sabana (a tenda) chea de tesouros.
A historia de Mugares, está marcada pola pegada do promotor da igrexa de Santa María, Bartolomé García de Baamonde, un clérigo singular que é identificado por José Manuel Iglesias como o Pintor de Banga. A importancia desta figura, radica no feito de que con ela iníciase o desenvolvemento da pintura manierista en Galicia.
Aínda que non sabemos si o atraco ao cura de Macendo foi a primeira actuación delituosa de Riquichín, si temos constancia pola prensa da época de que non foi a única nin a máis violenta. Despois de dita empresa, Emilio Ferreiro Pérez (Riquichín), foi requirido sen éxito en varias ocasións polo Xuíz de instrución de […]
“O cura usureiro”, así titulaba na súa edición do 8 de abril de 1891 «O Liberal: órgano democrático de la Isla de Menorca» a crónica que facía referencia ao cura de Macendo, D. Juan Antonio Conde, acusado de defender e practicar a usura. A sentenza do tribunal eclesiástico de Ourense, aparte de condenalo a facerse cargo das costas do proceso, incluía a perda de todos os seus beneficios e a declaración de infame.
O río de Puga é tamén coñecido por moitos como o río de Larelle, a súa fonte principal está nos montes entre as parroquias de Trelle e Moreiras. Ó longo do seu percorrido vai recollendo as augas de diversos manantiais, pero os regatos que máis caudal lle aportan son: o Regato da Vella, que se une co río de Puga no mesmo monte onde nace, ten as fontes nos Castros de Trelle e apórtalle moita auga xa no principio ó de Puga, por eso se di que o que nace nos Castros é o de Puga; máis abaixo únese ó regato dos Castros, que pasa por Trelle; e na Tronca xúntase co Regato de Xestosa.
A orografía dun país como Galiza, onde a abundancia hidrográfica faise patente, obrigou ó home a adaptar os seus desprazamentos a esta particularidade. A utilización de estructuras artificiais para salvar vanos e humedais é moi común e ven dende moi antigo, algúns autores sitúano no Neolítico.
O patrimonio natural está constituído por monumentos naturais, formacións físicas, biolóxicas, xeolóxicas e fisiográficas, así como zonas que son o habitat de especies animais ou vexetais ameazadas e os lugares ou áreas estritamente delimitadas, que teñan un valor excepcional desde o punto da vista da ciencia, da conservación ou da beleza natural.
Cada segundo, cada “instante” que diría Cartier-Bresson, xéranse millóns de fotografías que en tempo real son difundidas a través das redes sociais e dos medios, e que por tanto circulan cumprindo diferentes propósitos.
Os topónimos son frecuentemente o resultado dun proceso creativo, unha interpretación subxectiva dos habitantes locais ao momento de nomear. A miúdo sobreviven aos cambios na paisaxe local, converténdose así en documentos históricos da dinámica da paisaxe ou cambios no uso da terra.
A punta achada no xacemento de A Piteira, que hoxe se atopa no Museo Arqueolóxico de Ourense, é unha peza fabricada sobre cuarcita (canto rodado fluvial) de gran moi fino, con percutores brandos, con reserva na súa base (o que a fai atípica), con anchura na súa base de 47 mm, unha altura (desde o vértice á base) de 57 mm e un grosor máximo de 14 mm. O seu peso é de 39,5 gr. As súas medidas triangulares son: : 60 mm, 54 mm e 47 mm.
Atopouse nunha das campañas realizadas no clásico xacemento da Piteira (Toén),