AMIGOS DO PATRIMONIO DE TOÉN

Os investigadores a miúdo enfróntanse a unha deficiencia nas fontes de datos cando investigan os procesos de evolución histórica de varias paisaxes. Os datos arqueolóxicos e os documentos cartográficos históricos son fontes tradicionais de información xeográfica sobre entidades históricas , pero estes datos adoitan parecer subxectivos. Ademais, é difícil discernir a información xeográfica útil deste tipo de datos sen o recoñecemento e a interpretación humanos. Alternativamente, os topónimos representan unha poderosa fonte de datos para a información xeográfica histórica
Os topónimos son frecuentemente o resultado dun proceso creativo, unha interpretación subxectiva dos habitantes locais ao momento de nomear. A miúdo sobreviven aos cambios na paisaxe local, converténdose así en documentos históricos da dinámica da paisaxe ou cambios no uso da terra.

Un topónimo é un nome xeral para calquera lugar ou entidade xeográfica que rexistra as actividades humanas e as características da paisaxe natural ao redor dunha área durante un período determinado e, por tanto, pode servir como unha fonte de datos nova para información xeográfica histórica. En China, a maioría dos lugares noméanse de maneira toponímica, e xeralmente están relacionados coa paisaxe e a localización ou cun factor moral, histórico marabilloso ou unha celebridade relacionada con ese lugar. Por exemplo, a palabra “Hunan” da provincia de Hunan significa literalmente que se atopa ao sur do lago Dongting; mentres tanto, “Hubei” da provincia de Hubei significa que se atopa ao norte do lago Dongting. Os topónimos, que serven como símbolos da cultura rexional, revelan a historia, o hábitat e o medio ambiente rexionais. En comparación con outros elementos xeográficos, os topónimos son relativamente conservadores e é menos probable que cambien co tempo, polo que a información histórica rexional pode conservarse dentro deles. Aproveitar a información espacial e temporal implícita nos topónimos podería axudar coa investigación xeográfica histórica con respecto a unha rexión ou período en particular cando non existen fontes de datos alternativas. Ademais, os topónimos poderían desempeñar un papel importante na reconstrución das características históricas da paisaxe.

Os investigadores propuxeron unha pregunta na década de 1980 que foi comunmente discutida: pódense utilizar os topónimos como fonte de datos para determinar cambios na paisaxe? Por exemplo, algúns estudiosos cuantificaron a variación dentro das paisaxes e topónimos nunha área de estudo entre varios períodos, despois do cal finalmente concluíron que os nomes de lugares en áreas naturais caracterizadas por cambios substanciais na terra indican non só a dinámica da paisaxe, senón tamén como se producen devanditos cambios. percibido. Entón, os geógrafos comezaron a darse conta de que os topónimos podían considerarse pistas do patrimonio histórico e cultural de áreas particulares. Logo, algúns científicos asociaron os nomes de lugares con campos biolóxicos e botánicos para inferir a distribución de hábitats pasados.

Marco Conedera aproveitou os patróns de uso da terra reconstruídos e examinou a “queima” no sur de Suíza baseándose en topónimos. Wei Luo e o seu equipo investigaron a relación entre as características do terreo e os topónimos Tai e revelaron que algúns topónimos expresan o terreo rexional a través da cartografía. Jaime Fagúndez e Jesús Izco exploraron a distribución espacial dos nomes de lugares e o seu patrón de diversidade utilizando o método de agrupamento espacial para crear conciencia sobre os problemas de protección da vexetación. Qian e o seu equipo investigaron os patróns espaciais dos grupos étnicos considerando os principios de denominación dos topónimos no idioma chinés. Aínda que moitos investigadores integraron enfoques e conceptos multidisciplinarios na súa investigación para enriquecer a análise dos topónimos, descoñécense as relacións cuantitativas entre os topónimos e as paisaxes.