Os monxes benedictinos do mosteiro de San Estevo de Ribas do Sil, en Nogueira de Ramuín tiñan interese na construción dunha ponte que lles permitise atravesar os ríos Sil e Cabe para acurtar as distancias entre Ourense e Monforte facendo deste xeito máis fáciles as idas e vindas dos seus recadadores.
Insistiron ante o Rei Felipe IV, pero nada conseguiron pois os seus desexos opúñanse aos intereses dos influentes condes de Lemos. A vella ponte de madeira quedara practicamente inutilizado debido ás crecentes do río e para cruzalo soamente dispuñan de pequenas barcas que ante calquera contratempo afundíanse.
Pero os monxes non desistiron no seu empeño e trataron co mesmo diaño a construción da ansiada ponte. O trato que fixeron, obrigaba ao diaño a facer unha ponte resistente, de pedra, no prazo dunha semana, a cambio do cal os monxes lle entregarían as súas almas e as de todos os seus compañeiros do mosteiro.
O diaño comezou os traballos construíndo nun só día un alicerce que serviría de soporte á ponte. Pero ao segundo día, os monxes botáronse atrás pensando que o prezo a pagar era demasiado elevado. Preferiron salvar as súas almas da condena eterna e quedar sen ponte.
Como proba que o trato roto polos monxes benedictinos de Ribas do Sil, aínda se pode ver o alicerce construído polo diaño, unha pedra moi afiada chamada Agulla do Demo (Agulla do Diaño) en Abeleda, na parroquia de San Estevo de Anllo no concello de Sober.